Zomerse vraag: verhuizen of toch nog even niet?
op:
Op:
In: Algemeen
‘Binnenkijken bij…’ is een rubriek in ons magazine WIT en gaat over een bijzondere woning.
Ooit een school, nu een prachtig gerenoveerd huis van de familie Almekinders. Ruim drie jaar hebben ze er over gedaan om het vervallen huis in Lonneker te verbouwen tot een bewoonbaar thuis. “Je kunt eigenlijk wel stellen dat het een nieuwbouwhuis is met een oud jasje eromheen”, aldus Johan Almekinders. “En zelfs de buitenkant moest flink aangepakt worden.” Het voorste gedeelte van het pand werd gebouwd rond 1842, daarna zijn er nog twee stukken aan de achterkant bijgebouwd. Het verschil van beide delen is voornamelijk af te leiden uit het verschil in hoogte van de plafonds. Het voorste gedeelte is maar liefst 4,5 meter hoog. Achterin is het maximaal zo’n 3 meter. “Van originele details uit het huis is helaas weinig overgebleven. Voor ons werd het pand bewoond door een kunstenaar. Hij had het redelijk verwaarloosd en veel originele elementen waren verrot of onbruikbaar. Zo zaten er prachtige ornamenten in het plafond, maar helaas waren ze niet meer te redden.”
Tot de jaren zeventig was het pand een school. De vorige bewoner had de schoollokalen opengetrokken. De voorkant werd gebruikt als een grote ruimte, voornamelijk als garage en opslagplek. “Dit hebben wij weer proberen terug te brengen naar diverse ruimtes, de vroegere lokalen, maar uiteraard wel met de gemakken van een woonhuis. Zoals de mooie glazen wanden en deuren zodat het niet als een hokkerig lokaal, maar juist heel open oogt. De originele tekeningen van de school hebben we niet teruggevonden, maar gelukkig wonen hier nog veel mensen in de omgeving die op deze school hebben gezeten. Zo ook onze buurman. Hij wist veel te vertellen over de oorspronkelijke indeling.”
Vier jaar geleden had de familie Almekinders het idee om te gaan verhuizen. Johan: “Ik wilde graag in het buitengebied van Twente wonen. Het gebied rondom de universiteit van Enschede vind ik prachtig. Je kunt zo wandelend of hardlopend de bossen in. We hebben daar een huis gezien, ook een oud schooltje, maar daar bleek al een optie op te zijn. Toen we hier gingen kijken, waren we allebei direct enthousiast. We zagen meteen dat er heel veel gebeuren moest, maar ook hoe mooi het huis was. En de gemakken van een woonwijk en dorp zijn ook fijn hoor. Bovendien ben je vanaf hier ook zo in het buitengebied.”
Met een architect is de familie het huis doorgelopen en hebben ze de indeling aangepast. “We hadden eerst het plan om alleen het voorste gedeelte van het huis aan te pakken en zodra het budget het weer toeliet het achterste gedeelte. Maar uiteindelijk konden we alles aanpakken. We zijn ruim twee jaar bezig geweest met verbouwen. Sinds enkele maanden is nu ook het laatste gedeelte afgerond. Namelijk de houten garage achter in de tuin.”
Al gingen ze niet in het buitengebied van Enschede wonen, natuur was er genoeg om hen heen: “Ja, de tuin was een heel bijzonder project. Het was totaal overwoekerd, leek meer een soort bos. Overal stonden bomen. Kleintjes, maar ook metershoge bomen die volledig de zon voor ons en onze buren ontnamen. De buurtbewoners waren dus allesbehalve blij met de tuin. Van dit geheel is nu bijna niks meer waar te nemen, de meeste bomen zijn gekapt.”
“We zijn dus begonnen met de voorkant. Toen leefden we in het achterverblijf, het vroegere handenarbeidlokaal. Dit gedeelte is nu ingericht als een klein appartementje en dat verhuren we af en toe als bed & breakfast. Renate, Johan zijn echtgenote, vindt het heerlijk dat de verbouwing klaar is. “Nee, ik word niet onrustig nu het af is. Als het aan mij ligt blijven we hier voor altijd wonen en gaan we nooit meer weg. Maar ja, zeg nooit nooit.”
De zolder is het domein van de jonge telgen van de familie Almekinders. Met twee jongens van tien en vijf en een meisje van zeven is het altijd drukte. “De zolder moest flink worden aangepakt. Je keek recht tegen het rieten dak en je kon er niet eens lopen, want er lagen alleen balken. Hier is dus flink wat werk verricht. Goede isolatie en stevige vloeren.” In het voorste gedeelte van het huis hebben de kinderen hun ‘eigen’ entre-sol. “Dat vind ik erg prettig, want dan heb je al dat speelgoed ook niet rondslingeren.” Johan heeft een voorliefde voor een minimalistische stijl. “Al snap ik ook dat met drie kleine kinderen deze stijl niet heel veel kans op slagen heeft.” Bovendien heeft Renate Almekinders ook een andere smaak. “Ik hou van bont en kleur, maar Johan wil dus het liefst alles zo minimalistisch mogelijk.” Johan: “Ik vind de stijl van Piet Boon prachtig. Strak, weinig prullaria, wit.” Toch is er hier en daar wel kleur in het huis geslopen. Vooral rood komt op verschillende plekken terug. Renate: “In zulke grote ruimtes is het belangrijk om warmte aan te brengen. Rood vonden wij daarvoor een mooie, sfeervolle kleur.”
Het huis heeft diverse items welke door vrienden zijn gemaakt. “Bijvoorbeeld de lamp in de hal en in de gang. Heel verschillende stijlen. Renate: “Je moet daar denk ik wel voor open staan, want voor hetzelfde geld is het toch niet helemaal wat je verwacht. Wij houden daar wel van. Het maakt het persoonlijk.” Enkele oude elementen die verwerkt zijn in het huis zijn de werkbank in de keuken, de entre-sol en de plafondhoge boekenkast in de woonkamer. Gemaakt van houten balken uit de kruipruimte. “We krijgen ook nog twee grote schilderijen van een bevriende kunstenaar, voor in de woonkamer, maar daar wachten we nu al meer dan een jaar op. Ondertussen hebben we tijdelijk een grote landkaart opgehangen. De schilderijen komen vast nog eens. Hier hebben we ook de kleur rood in laten verwerken.”
Johan Almekinders heeft een HBO opleiding gedaan en daarna Communicatiewetenschappen gestudeerd aan de Universiteit Twente. “Als freelancer werkte ik daarnaast voor een online bedrijfje. Na mijn opleiding ben ik mijn eigen bedrijf begonnen en dat is steeds verder uitgegroeid.” Ondertussen is Almexx, online conceptontwikkeling, een bedrijf met maar liefst twintig medewerkers. Het bedrijf is uit zijn jasje gegroeid en afgelopen oktober zijn ze verhuisd, maar de verbouwing is nog niet volledig afgerond. Ik ga dus gewoon nog even verder. Als deze verbouwing klaar is, is het wel even genoeg. Voor mij voorlopig geen verhuizingen of verbouwingen meer. Lijkt me heerlijk rustig.”
Tekst: Marijke van Duuren
Fotografie: Niki Polman
Dit artikel verscheen eerder in:
WIT Wonen 1-2017
Deze voorjaars- en zomereditie van de WIT Wonen staat weer vol met interessante artikelen over wonen en vastgoed. Ga ‘binnenkijken bij’ een prachtig verbouwd schoolgebouw in Lonneker, kom alles te weten over de ‘hobby van’ een oud-vliegvelddirecteur én lees in ‘abroad’ hoe het is om te wonen in Oostenrijk op ruim 1000 meter hoogte…
Klik op de cover om de WIT Wonen 1-2017 door te bladeren.
Dit artikel delen?
We zijn altijd op zoek naar nieuw talent. Geef jouw carrière een boost bij Thoma Post Makelaars.
Test ons online zoeksysteem 2 weken gratis en ontdek woningen voordat ze op funda staan! Kies uit een regio: Stedendriehoek, Twente of Achterhoek.
Nieuwsgierig naar de woon- en werktrends voor 2024? Bekijk onze tips.